CZTERY ŻYWIOŁY - GŁĘBIA NIEOSTROŚCI

PAWEŁ PAWLIK

Starożytna filozofia grecka skupiała się na poszukiwaniu prazasady bytu. Prazasady poszukiwano wsród czterech żywiołów: powietrza, wody, ziemi i ognia.

Fotografia jest obiektywna ponieważ ujmuje obiekt w obiektywie zaś zasada konstrukcji obiektywu odwołuje się do ludzkiego oka.

Element kreacji powstaje dopiero dzięki działaniu mózgu. Jednak oko ludzkie tworzy struktury obrazów według znanych wzorów - tak powstaje spójny i rozpoznawalny obraz świata.

Jednak kiedy obiektywu użyje się jako narzędzia optycznej deformacji świata - w tym wypadku manipulując ostrością obrazu - pojawia się w obrazie chaos podobny być może do tego jaki widzi oko dziecka - wtedy powstaje mozliwość uporzadkowania i nadania mu nowej struktury przez twórczy podmiot.

Ostatecznie taka droga twórcza przypomina drogę twórczą reżysera - obiektywnego obserwatora, zadziwionego jak dziecko pierwszego widza, układającego i konstruująacego na nowo obraz świata. Tym razem jednak na scenie żywiołów pojawia się człowiek - żywy aktor. Tak dochodzi do spotkania - tak ciagle na nowo i co dzień z nową siłą STAJE SIĘ ŚWIAT - świat rodzący się z kontaktu z widzem.